strzała

1. Popędzić, polecieć, pomknąć itp. jak strzała «pobiec, pojechać bardzo szybko»: Jak strzała pomknął z powrotem – byle tylko nie zauważyli nieobecności! B. Jasieński, Palę.

2. Prosty jak strzała

a) «o drodze, szlaku: ciągnący się prosto, bez zakrętów»: Zaczynała się tu droga prosta jak strzała i świeżo wyasfaltowana, toteż pani Lala zwiększyła szybkość do stu dwudziestu. T. Dołęga-Mostowicz, Kariera.

b) «o człowieku: smukły, zgrabny»

3. książk. Strzała Amora, Erosa, Kupidyna «miłość lub nagłe zakochanie się»: Pierwszy raz strzała Amora dosięgnęła ją przed dwoma laty. Księżniczka tak głęboko ukrywała wtedy swoje młodzieńcze uczucie, że nawet rodzice niczego się nie domyślali. Viva 4/2000.

4. Zatruta strzała «złośliwa, przykra uwaga»: Po dwóch stronach barykady jesteśmy – lubił go tak witać Książę – ja wolny człowiek – pauza – pan, kapitanie, łaps po prostu. – Tamten potakiwał z grzecznym uśmieszkiem. Książę Nocy wypuszczał drugą zatrutą strzałę: – I światopoglądowa przepaść. Materializm, byt określa świadomość, a u mnie na pierwszym planie metafizyka, ludzka dusza i Bóg. M. Nowakowski, Od Benka.

Ktoś ugodzony, trafiony strzałą Amora zob. Amor.

Lotem strzały zob. lot 5.

Prosto jak strzała zob. prosto 3.

Szybki jak strzała zob. szybki.

Szybko jak strzała zob. szybko.